Mon, 18 Jul 2005 22:05:08 +0200: Michel Martens
Post by Michel MartensPost by Ruud HarmsenIk heb het ook niet voor allemaal kunnen (!) controleren, maar ik durf
er wat onder verwedden dat het altijd ...
Het woordje 'te' (is het een bijwoord?) in een uitdrukking als: 'het
is beginnen te regenen', wordt hier te lande soms/dikwijls weggelaten.
Je hoort hier dus regelmatig dat het is beginnen regenen. Zo ook: 'ik
durf wedden dat het ...' in plaats van 'ik durf te wedden dat ...'.
Hierboven echter schrijft een Nederlander dat hij er wat onder durft
verwedden dat ... zonder 'te'. Ruud heeft ons in het verleden al wel
eens 'verbeterd' toen een van ons de 'te' niet schreef. Nou ja,
verbeterd is een groot woord. Hij signaleerde het enkel.
Ik geef het toe: ik deed het expres. Niet het signaleren, maar het ook
zo gebruiken, tegen mijn eigen taalgebruik in. Inmiddels zo vaak
gezien en gehoord dat het mij ook al heel natuurlijk aandoet.
Post by Michel MartensHet gebruik van 'te' zal wel aan regeltjes gebonden zijn maar het is
toch grotendeels terug te voeren tot zuiver taalgevoel. Ook wij voelen
aan dat je niet kunt zeggen 'toen zij hem zag begon zij wenen'. Vóór
wenen hoort duidelijk 'te' te staan, maar met dat wedden en regenen
kan het net zo goed zonder. Vinden wij. Is de functie van 'te' in
beide voorbeelden helemaal anders? Kan in bovenstaande zin van Ruud de
'te' inderdaad zomaar weggelaten worden? Voor mij wel maar ik dacht
dat een Nederlander er wel even een hikje van zou krijgen. Blijkbaar
niet.
Wel dus.
Inderdaad is "beginnen" een bekend voorbeeld. Ik dacht altijd dat het
rijtje "koppelwerkwoorden" of "modale werkwoorden" (of andere, betere
term), bijv. kunnen, mogen, willen, in België gewoon langer was:
"beginnen" hoort er ook bij. Maar dat "verwedden" maakt het inderdaad
ingewikkelder. Welke zijn er nog meer? Is het mogelijk daar een
sluitende lijst van te maken?
--
Ruud Harmsen - http://rudhar.com