Discussion:
op een manier die hen/hun aanspreekt
(te oud om op te antwoorden)
Guido Reijnders
2004-01-27 11:29:19 UTC
Permalink
"We willen de jongeren benaderen op een manier die hen/hun aanspreekt."

Hen of hun? Ik krijg bij deze constructie een sterk
meewerkendvoorwerpgevoel. Hen lijkt ook te kunnen, maar zit me niet lekker.
Is er een manier om de zin anders te formuleren zodat het duidelijk wordt?

Guido
Gerard van Wilgen
2004-01-27 11:55:37 UTC
Permalink
Post by Guido Reijnders
"We willen de jongeren benaderen op een manier die hen/hun aanspreekt."
Hen of hun? Ik krijg bij deze constructie een sterk
meewerkendvoorwerpgevoel. Hen lijkt ook te kunnen, maar zit me niet lekker.
Is er een manier om de zin anders te formuleren zodat het duidelijk wordt?
Lijdend voorwerp, je kunt immers geen voorzetsel gebruiken ("op een manier
die aan hen aanspreekt").

Gerard van Wilgen
--
www.majstro.com (On-line translation dictionary / Enreta tradukvortaro)
www.travlang.com/Ergane (Free translation dictionary for Windows / Senpaga
tradukvortaro por Windows)
unknown
2004-01-27 12:55:02 UTC
Permalink
Tue, 27 Jan 2004 12:29:19 +0100: "Guido Reijnders"
Post by Guido Reijnders
"We willen de jongeren benaderen op een manier die hen/hun aanspreekt."
Hen of hun? Ik krijg bij deze constructie een sterk
meewerkendvoorwerpgevoel. Hen lijkt ook te kunnen, maar zit me niet lekker.
Is er een manier om de zin anders te formuleren zodat het duidelijk wordt?
Wie spreekt het aan? De jongeren. (Klinkt goed).
Aan wie spreekt het aan. Aan de jongeren. (Raar, dubbel aan).
Dus: lijdend voorwerp, hen.
--
Ruud Harmsen, http://rudhar.com/
Guido Reijnders
2004-01-27 13:11:32 UTC
Permalink
Post by unknown
Post by Guido Reijnders
"We willen de jongeren benaderen op een manier die hen/hun aanspreekt."
Hen of hun? Ik krijg bij deze constructie een sterk
meewerkendvoorwerpgevoel. Hen lijkt ook te kunnen, maar zit me niet lekker.
Is er een manier om de zin anders te formuleren zodat het duidelijk wordt?
Wie spreekt het aan? De jongeren. (Klinkt goed).
Aan wie spreekt het aan. Aan de jongeren. (Raar, dubbel aan).
Dus: lijdend voorwerp, hen.
De aan/voor-truc werkt niet altijd. Kijk maar eens naar deze lijst:
http://www.onzetaal.nl/advies/hunhen.html

Enkele voorbeelden uit die lijst:
Ik kijk hun in de ogen.
Ik ben hun dankbaar.
Het komt hun van pas.
Ik ging hun voor.
Ik ga hun uit de weg.
Ik zit hun op de hielen.
Ik heb hun op het hart getrapt.

De voorbeeldzin uit mijn oorspronkelijke vraag past eigenlijk best goed in
dat rijtje.

Guido
Didier Leroi
2004-01-28 18:10:34 UTC
Permalink
On Tue, 27 Jan 2004 14:11:32 +0100, "Guido Reijnders"
Post by Guido Reijnders
http://www.onzetaal.nl/advies/hunhen.html
Ik kijk hun in de ogen.
Ik ben hun dankbaar.
Het komt hun van pas.
Ik ging hun voor.
Ik ga hun uit de weg.
Ik zit hun op de hielen.
Ik heb hun op het hart getrapt.
In de hierboven vermelde voorbeelden, kan "hun" door "ze" vervangen
worden? Zou dat ouderwets zijn of helemaal verkeerd?

Met vriendelije groeten,
Didier
Peter Elderson
2004-01-28 19:35:12 UTC
Permalink
Post by Didier Leroi
On Tue, 27 Jan 2004 14:11:32 +0100, "Guido Reijnders"
Post by Guido Reijnders
http://www.onzetaal.nl/advies/hunhen.html
Ik kijk hun in de ogen.
Ik ben hun dankbaar.
Het komt hun van pas.
Ik ging hun voor.
Ik ga hun uit de weg.
Ik zit hun op de hielen.
Ik heb hun op het hart getrapt.
In de hierboven vermelde voorbeelden, kan "hun" door "ze" vervangen
worden? Zou dat ouderwets zijn of helemaal verkeerd?
Dat zou geheel in lijn zijn met de ontwikkeling van het spraakgebruik.
Frits Zandveld
2004-01-29 08:24:42 UTC
Permalink
Post by Didier Leroi
On Tue, 27 Jan 2004 14:11:32 +0100, "Guido Reijnders"
Post by Guido Reijnders
http://www.onzetaal.nl/advies/hunhen.html
Ik kijk hun in de ogen.
Ik ben hun dankbaar.
Het komt hun van pas.
Ik ging hun voor.
Ik ga hun uit de weg.
Ik zit hun op de hielen.
Ik heb hun op het hart getrapt.
In de hierboven vermelde voorbeelden, kan "hun" door "ze" vervangen
worden? Zou dat ouderwets zijn of helemaal verkeerd?
Ik zeg in al deze zinnen "ze".
En twijfel dan even of dat wel goed is.
Na meer dan vier jaar nl.taal meen ik te moeten weten dat "ze" geen 4 op de
fruitschaal verdient.

Frits
Peter Elderson
2004-01-29 13:05:30 UTC
Permalink
Post by Frits Zandveld
Post by Didier Leroi
On Tue, 27 Jan 2004 14:11:32 +0100, "Guido Reijnders"
Post by Guido Reijnders
http://www.onzetaal.nl/advies/hunhen.html
Ik kijk hun in de ogen.
Ik ben hun dankbaar.
Het komt hun van pas.
Ik ging hun voor.
Ik ga hun uit de weg.
Ik zit hun op de hielen.
Ik heb hun op het hart getrapt.
In de hierboven vermelde voorbeelden, kan "hun" door "ze" vervangen
worden? Zou dat ouderwets zijn of helemaal verkeerd?
Ik zeg in al deze zinnen "ze".
En velen met jou, zonder enige twijfel.
Guido Reijnders
2004-01-29 13:38:05 UTC
Permalink
"Didier Leroi"
Post by Didier Leroi
Post by Guido Reijnders
http://www.onzetaal.nl/advies/hunhen.html
Ik kijk hun in de ogen.
Ik ben hun dankbaar.
Het komt hun van pas.
Ik ging hun voor.
Ik ga hun uit de weg.
Ik zit hun op de hielen.
Ik heb hun op het hart getrapt.
In de hierboven vermelde voorbeelden, kan "hun" door "ze" vervangen
worden? Zou dat ouderwets zijn of helemaal verkeerd?
Nee hoor, 'ze' kan heel goed in al deze gevallen, maar ik ben eigenwijs en
wil toch kiezen tussen hun en hen. Ergens moet een regel te vinden zijn die
hierop van toepassing is. Hoe kan Onze Taal anders zo stellig deze
voorbeelden vermelden?

Guido
Reinier Post
2004-01-30 07:13:44 UTC
Permalink
Post by Guido Reijnders
"Didier Leroi"
Post by Didier Leroi
Post by Guido Reijnders
http://www.onzetaal.nl/advies/hunhen.html
Ik kijk hun in de ogen.
Ik ben hun dankbaar.
Het komt hun van pas.
Ik ging hun voor.
Ik ga hun uit de weg.
Ik zit hun op de hielen.
Ik heb hun op het hart getrapt.
In de hierboven vermelde voorbeelden, kan "hun" door "ze" vervangen
worden? Zou dat ouderwets zijn of helemaal verkeerd?
Nee hoor, 'ze' kan heel goed in al deze gevallen, maar ik ben eigenwijs en
wil toch kiezen tussen hun en hen. Ergens moet een regel te vinden zijn die
hierop van toepassing is. Hoe kan Onze Taal anders zo stellig deze
voorbeelden vermelden?
Het ziet er uit als pure uitdeduimzuigerij, misschien mede op basis
van die van anderen. Maar ik heb vrijwel geen gevoel voor het verschil
tussen hun en hen en vermijd "hun" in schrijftaal eigenlijk volledig,
terwijl ik in spreektaal alleen "ze" en bij nadruk "hun" gebruik.
Post by Guido Reijnders
Guido
--
Reinier
Bram van Reemst
2004-01-29 14:02:04 UTC
Permalink
Post by Didier Leroi
On Tue, 27 Jan 2004 14:11:32 +0100, "Guido Reijnders"
Post by Guido Reijnders
http://www.onzetaal.nl/advies/hunhen.html
Ik kijk hun in de ogen.
Ik ben hun dankbaar.
Het komt hun van pas.
Ik ging hun voor.
Ik ga hun uit de weg.
Ik zit hun op de hielen.
Ik heb hun op het hart getrapt.
In de hierboven vermelde voorbeelden, kan "hun" door "ze" vervangen
worden? Zou dat ouderwets zijn of helemaal verkeerd?
Dan kan "de jongeren benaderen op een manier die ze aanspreekt" ook wel.
--
Groeten,

Bram
fe
2004-01-27 13:10:33 UTC
Permalink
--
Post by Guido Reijnders
"We willen de jongeren benaderen op een manier die hen/hun aanspreekt."
Hen of hun? Ik krijg bij deze constructie een sterk
meewerkendvoorwerpgevoel. Hen lijkt ook te kunnen, maar zit me niet lekker.
Is er een manier om de zin anders te formuleren zodat het duidelijk wordt?
Het hen->hun gebeuren is volslagen kunstmatig en verzonnen door een
schoolfrik die wilde opscheppen met zijn kennis van Latijn. Gebruik dus
gewoon wat je wilt.

'n Leng afkeren
Marianne
2004-01-27 13:27:07 UTC
Permalink
fe heeft geschreven in bericht ...
Post by fe
Het hen->hun gebeuren is volslagen kunstmatig en verzonnen door een
schoolfrik die wilde opscheppen met zijn kennis van Latijn. Gebruik dus
gewoon wat je wilt.
'n Leng afkeren
P.C Hooft wilde hetzelfde onderscheid voor hum en hem introduceren; dit
voorstel heeft het echter niet gehaald (bron: Schrijfwijzer Gert Renkema).
Gelukkig maar, hen en hun is al erg genoeg.

Marianne
Bram van Reemst
2004-01-29 14:05:04 UTC
Permalink
Post by Marianne
fe heeft geschreven in bericht ...
Post by fe
Het hen->hun gebeuren is volslagen kunstmatig en verzonnen door een
schoolfrik die wilde opscheppen met zijn kennis van Latijn. Gebruik dus
gewoon wat je wilt.
P.C Hooft wilde hetzelfde onderscheid voor hum en hem introduceren; dit
voorstel heeft het echter niet gehaald (bron: Schrijfwijzer Gert Renkema).
Gelukkig maar, hen en hun is al erg genoeg.
Had Hooft dat onderscheid niet ook bedacht?
--
Groeten,

Bram
Guido Reijnders
2004-01-27 13:19:11 UTC
Permalink
Post by fe
Het hen->hun gebeuren is volslagen kunstmatig en verzonnen door een
schoolfrik die wilde opscheppen met zijn kennis van Latijn. Gebruik dus
gewoon wat je wilt.
Ik vind het interessant om te weten hoe andere mensen deze constructie
aanvoelen.

Guido
fe
2004-01-27 13:26:59 UTC
Permalink
Post by Guido Reijnders
Post by fe
Het hen->hun gebeuren is volslagen kunstmatig en verzonnen door een
schoolfrik die wilde opscheppen met zijn kennis van Latijn. Gebruik dus
gewoon wat je wilt.
Ik vind het interessant om te weten hoe andere mensen deze constructie
aanvoelen.
Dat kan. Nou, ik voel het zo aan: hen lijkt deftiger.
--
'n Leng afkeren

What contemptible scoundrel has stolen the cork to my lunch?
[W.C. Fields; who else?]
Guido Reijnders
2004-01-27 13:36:15 UTC
Permalink
Post by fe
Post by Guido Reijnders
Ik vind het interessant om te weten hoe andere mensen deze constructie
aanvoelen.
Dat kan. Nou, ik voel het zo aan: hen lijkt deftiger.
Deftiger! Nu je het zegt, kan ik me daar wel iets bij voorstellen.
Misschien komt dat wel doordat 'hun' een negatieve bijklank begint te
krijgen vanwege de 'hun-hebben'-ontwikkeling. Een soort
onderbuik-hypercorrectie.

Guido
Ernie Ramaker
2004-01-27 13:30:56 UTC
Permalink
Post by Guido Reijnders
Post by fe
Het hen->hun gebeuren is volslagen kunstmatig en verzonnen door een
schoolfrik die wilde opscheppen met zijn kennis van Latijn. Gebruik dus
gewoon wat je wilt.
Ik vind het interessant om te weten hoe andere mensen deze constructie
aanvoelen.
Dat is juist het probleem: het hen/hun-onderscheid wordt niet
aangevoeld. Het moet opgezocht worden.
--
Det auga som ikkje ser, det slepp å gråta.
Het oog dat niet ziet, dat hoeft niet te huilen.
- Noors spreekwoord
Rein
2004-01-27 16:58:55 UTC
Permalink
[knip]
Post by Ernie Ramaker
Post by Guido Reijnders
Ik vind het interessant om te weten hoe andere mensen deze constructie
aanvoelen.
Dat is juist het probleem: het hen/hun-onderscheid wordt niet
aangevoeld. Het moet opgezocht worden.
Ik maak me sterk dat er mensen zijn die feilloos 'hun/hen'
volgens het boekje gebruiken. En dan kun je wel zeggen dat ze het
ooit eerst uit een boekje hebben geleerd en het altijd onthouden
hebben, maar datzelfde geldt natuurlijk ook voor degenen die het
van hun ouders hebben geleerd. De een groeit op met altijd 'hun',
de ander met altijd 'hen' en nog een ander met beide, afhankelijk
van de zinsconstructie. Die voelen dat dan ook heel goed aan,
lijkt me.
--
<
Peter Elderson
2004-01-27 20:24:41 UTC
Permalink
Post by Rein
[knip]
Post by Ernie Ramaker
Post by Guido Reijnders
Ik vind het interessant om te weten hoe andere mensen deze constructie
aanvoelen.
Dat is juist het probleem: het hen/hun-onderscheid wordt niet
aangevoeld. Het moet opgezocht worden.
Ik maak me sterk dat er mensen zijn die feilloos 'hun/hen'
volgens het boekje gebruiken.
Ik ben ze nog niet tegengekomen.
Rein
2004-01-27 23:59:01 UTC
Permalink
Post by Peter Elderson
Post by Rein
Post by Ernie Ramaker
Post by Guido Reijnders
Ik vind het interessant om te weten hoe andere mensen deze constructie
aanvoelen.
Dat is juist het probleem: het hen/hun-onderscheid wordt niet
aangevoeld. Het moet opgezocht worden.
Ik maak me sterk dat er mensen zijn die feilloos 'hun/hen'
volgens het boekje gebruiken.
Ik ben ze nog niet tegengekomen.
Het is me inderdaad opgevallen dat ze in ongeschonden staat
verkeren.
--
<
Guido Reijnders
2004-01-27 18:04:34 UTC
Permalink
Post by Ernie Ramaker
Dat is juist het probleem: het hen/hun-onderscheid wordt niet
aangevoeld. Het moet opgezocht worden.
Dat ben ik niet helemaal me je eens. Als je eenmaal hebt geaccepteerd dat
bij een meewerkend voorwerp 'hun' hoort en bij een lijdend voorwerp 'hen',
kun je wel degelijk een hun/hen-gevoel ontwikkelen. Alleen is niet altijd
duidelijk wanneer een woord(groep) een (verkapt) meewerkend voorwerp is.

Guido
Ernie Ramaker
2004-01-27 19:28:18 UTC
Permalink
Post by Guido Reijnders
Post by Ernie Ramaker
Dat is juist het probleem: het hen/hun-onderscheid wordt niet
aangevoeld. Het moet opgezocht worden.
Dat ben ik niet helemaal me je eens. Als je eenmaal hebt geaccepteerd dat
bij een meewerkend voorwerp 'hun' hoort en bij een lijdend voorwerp 'hen',
kun je wel degelijk een hun/hen-gevoel ontwikkelen. Alleen is niet altijd
duidelijk wanneer een woord(groep) een (verkapt) meewerkend voorwerp is.
Als een Duitser wil weten of iets een meewerkend of een lijdend voorwerp
is, dan kijkt ie of er voor zijn taalgevoel 'ihnen' of 'sie' moet staan,
en dan weet ie het zeker. Voor een Nederlander die de hen/hun-regel wil
volgen is het andersom: als ie weet of het meewerkend of lijdend
voorwerp is weet ie welke vorm hij moet gebruiken. Dat is het verschil
tussen echte, levende naamvallen en een kunstmatig onderscheid dat
alleen in de schrijftaal bestaat.

Natuurlijk kun je jezelf erin trainen om snel een meewerkend voorwerp te
onderscheiden. Maar zonder echte naamvallen blijft het behelpen. Ik ben
in de paar jaar dat ik erop let nog nooit iemand tegengekomen die het
onderscheid ook in de spreektaal consequent toepast zoals Van Heule het
bedoeld heeft toen hij het bedacht. Ik sluit niet uit dat er mensen
bestaan die dat wel doen, maar het zijn er in ieder geval
verwaarloosbaar weinig. Of het zijn Duitsers die Nederlands geleerd
hebben.
--
Éin blom gjerer ingen krans.
Eén bloem maakt geen krans.
- Noors spreekwoord
unknown
2004-01-27 21:41:06 UTC
Permalink
Tue, 27 Jan 2004 20:28:18 +0100: Ernie Ramaker
Post by Ernie Ramaker
Als een Duitser wil weten of iets een meewerkend of een lijdend voorwerp
is, dan kijkt ie of er voor zijn taalgevoel 'ihnen' of 'sie' moet staan,
en dan weet ie het zeker. Voor een Nederlander die de hen/hun-regel wil
volgen is het andersom: als ie weet of het meewerkend of lijdend
voorwerp is weet ie welke vorm hij moet gebruiken. Dat is het verschil
tussen echte, levende naamvallen en een kunstmatig onderscheid dat
alleen in de schrijftaal bestaat.
Natuurlijk kun je jezelf erin trainen om snel een meewerkend voorwerp te
onderscheiden. Maar zonder echte naamvallen blijft het behelpen.
Net nog een voorbeeld in "Tien voor Taal", ergens stond een meervoudig
werkwoord, moest niet op basis van onderwerp/lijdend voorwerp (ik
geloof dat er geen meewerkend voorwerp bij betrokken was). De
candidaat (uit België) wist wel in een flits feilloos te fout te
herkennen (even snel als ik), maar wist niet te formuleren _waarom_
het fout was (ik wel; lekker makkelijk in je luie stoel).
Dus toch taalgevoel, bij ons allebei, à la de Duitsers.
--
Ruud Harmsen, http://rudhar.com/
unknown
2004-01-28 02:31:21 UTC
Permalink
Post by Ernie Ramaker
Als een Duitser wil weten of iets een meewerkend of een lijdend voorwerp
is, dan kijkt ie of er voor zijn taalgevoel 'ihnen' of 'sie' moet staan,
en dan weet ie het zeker.
In het Duits heb je het niet over lijdende en medewerkende voorwerpen,
maar over datief- en accusatiefobjecten (en ook genitiefobjecten, deze
zijn wat zeldamer). Dat lijkt me ook beter, want volgens mij kun je
semantisch maar moeilijk uitleggen dat "helfen" een medewerkend voorwerp
heeft, "fragen" een lijdend voorwerp en "kosten" twee lijdende
voorwerpen. Werkwoorden vragen gewoon een bepaalde naamval.

Groetjes,

Rian
--
Rian van der Borgt, Leuven.
e-mail: rvdborgt+@xs4all.be www: http://www.xs4all.be/~rvdborgt/
Fix Outlook Express: http://flash.to/oe-quotefix/
Fix Outlook: http://flash.to/outlook-quotefix/
Frits Zandveld
2004-01-28 08:41:19 UTC
Permalink
Post by unknown
Post by Ernie Ramaker
Als een Duitser wil weten of iets een meewerkend of een lijdend voorwerp
is, dan kijkt ie of er voor zijn taalgevoel 'ihnen' of 'sie' moet staan,
en dan weet ie het zeker.
In het Duits heb je het niet over lijdende en medewerkende voorwerpen,
maar over datief- en accusatiefobjecten (en ook genitiefobjecten, deze
zijn wat zeldamer). Dat lijkt me ook beter, want volgens mij kun je
Is niet "beter", is "anders".
Post by unknown
semantisch maar moeilijk uitleggen dat "helfen" een medewerkend voorwerp
Heeft het ook niet in het NL.
Geen verschil tussen ik help hem, ik sla hem, ik roep hem.
Post by unknown
heeft, "fragen" een lijdend voorwerp en "kosten" twee lijdende
voorwerpen. Werkwoorden vragen gewoon een bepaalde naamval.
Voor mensen met (ook) en Duits PTG misschien wel, voor mij niet.
Alhoewel ik ook een soort D PTG begon te ontwikkelen toen ik in Aken werkte.
Het was echter geen PTG. Naar behoefte kwamen flarden van zinnen die D
collega's gebruikten bovendrijven, en die past ik dan toe met naamval en al.

Of is dàt nou juist PTG?

Frits
unknown
2004-01-28 08:55:52 UTC
Permalink
Wed, 28 Jan 2004 09:41:19 +0100: "Frits Zandveld"
Post by Frits Zandveld
Voor mensen met (ook) en Duits PTG misschien wel, voor mij niet.
Alhoewel ik ook een soort D PTG begon te ontwikkelen toen ik in Aken werkte.
Het was echter geen PTG. Naar behoefte kwamen flarden van zinnen die D
collega's gebruikten bovendrijven, en die past ik dan toe met naamval en al.
Juist, dat is de enige zinnige manier om een taal te leren. Wat
ondersteunende grammaticatheorie kan handig zijn, maar dan vooral om
jezelf te verzoenen met de waargenomen 'raarheid'. Als motivatietruc.
Praktische uitwerking heeft het nauwelijks.
Post by Frits Zandveld
Of is dàt nou juist PTG?
Ja. Zo ontwikkelen kinderen het ook. Ze weten op vierjarige leeftijd
al vrijwel compleet wat wel en niet gewoon is in hun taal, maar van
grammatica totaal geen benul. Ze kennen het woord niet eens.
Ze weten alles alleen maar van horen zeggen.

Leren door voorbeelden. Moderne pogingen tot MT (machine translation)
werken trouwens precies zo.
--
Ruud Harmsen, http://rudhar.com/
Didier Leroi
2004-01-27 18:17:13 UTC
Permalink
On Tue, 27 Jan 2004 12:29:19 +0100, "Guido Reijnders"
Post by Guido Reijnders
"We willen de jongeren benaderen op een manier die hen/hun aanspreekt."
Hen of hun? Ik krijg bij deze constructie een sterk
meewerkendvoorwerpgevoel. Hen lijkt ook te kunnen, maar zit me niet lekker.
Is er een manier om de zin anders te formuleren zodat het duidelijk wordt?
"Een manier die 'aan ze' aanspreekt" ? Als eerste BPTG (*) zou ik
"hen" gebruiken, meewerkend voorwerp.

(*) Buitentaliger(s) Persoonlijke TaalGevoel.

Is het werkwoord aanspreken transitief of intransitief?
Spreek je iemand aan? Als het antwoord "ja" is, dan is aanspreken
transitief en zou "hun" gebruikt moeten worden. De moeilijkheid zit
hierin dat "aan" al bij het ww hoort.

Frits: sorry voor het romeins :-)

Met vriendelijke groeten,
Didier
Frits Zandveld
2004-01-27 21:43:23 UTC
Permalink
Post by Didier Leroi
On Tue, 27 Jan 2004 12:29:19 +0100, "Guido Reijnders"
Post by Guido Reijnders
"We willen de jongeren benaderen op een manier die hen/hun aanspreekt."
Hen of hun? Ik krijg bij deze constructie een sterk
meewerkendvoorwerpgevoel. Hen lijkt ook te kunnen, maar zit me niet lekker.
Is er een manier om de zin anders te formuleren zodat het duidelijk wordt?
"Een manier die 'aan ze' aanspreekt" ? Als eerste BPTG (*) zou ik
"hen" gebruiken, meewerkend voorwerp.
(*) Buitentaliger(s) Persoonlijke TaalGevoel.
Is het werkwoord aanspreken transitief of intransitief?
Spreek je iemand aan? Als het antwoord "ja" is, dan is aanspreken
transitief en zou "hun" gebruikt moeten worden. De moeilijkheid zit
hierin dat "aan" al bij het ww hoort.
Frits: sorry voor het romeins :-)
Verontschuldiging aanvaard.
Bij een volgende gelegenheid zou je "overgankelijk" resp. "onovergankelijk"
kunnen schrijven.

Frits
Bram van Reemst
2004-01-29 14:06:34 UTC
Permalink
Post by Frits Zandveld
Post by Didier Leroi
Frits: sorry voor het romeins :-)
Verontschuldiging aanvaard.
Bij een volgende gelegenheid zou je "overgankelijk" resp. "onovergankelijk"
kunnen schrijven.
Ik vind dat niet duidelijker dan transitief en intransitief, ik kan het
toch niet onthouden welke wel en geen lijdend voorwerp verwachten. Is
daar een ezelsbruggetje voor?
--
Groeten,

Bram
Guido Reijnders
2004-01-29 14:24:17 UTC
Permalink
"Bram van Reemst"
Post by Bram van Reemst
Ik vind dat niet duidelijker dan transitief en intransitief, ik kan het
toch niet onthouden welke wel en geen lijdend voorwerp verwachten. Is
daar een ezelsbruggetje voor?
INtransitief --> GIN lijdend voorwerp.
Rein
2004-01-29 16:30:05 UTC
Permalink
Post by Guido Reijnders
"Bram van Reemst"
[overgankelijk/onovergankelijk]
Post by Guido Reijnders
Post by Bram van Reemst
Ik vind dat niet duidelijker dan transitief en intransitief, ik kan het
toch niet onthouden welke wel en geen lijdend voorwerp verwachten. Is
daar een ezelsbruggetje voor?
INtransitief --> GIN lijdend voorwerp.
Ook zoiets voor 'overgankelijk/onovergankelijk'? Ik bedoel zonder
eerst de stappen 'overgang = transitie' --> 'ONovergang =
INtransitie' te hoeven maken?
--
<
Guido Reijnders
2004-01-29 17:07:43 UTC
Permalink
Post by Rein
Ook zoiets voor 'overgankelijk/onovergankelijk'? Ik bedoel zonder
eerst de stappen 'overgang = transitie' --> 'ONovergang =
INtransitie' te hoeven maken?
O, vergankelijk is het leven
Lijdend gedenken wij te sneven
Frits Zandveld
2004-01-29 21:59:35 UTC
Permalink
Post by Rein
Post by Guido Reijnders
"Bram van Reemst"
[overgankelijk/onovergankelijk]
Post by Guido Reijnders
Post by Bram van Reemst
Ik vind dat niet duidelijker dan transitief en intransitief, ik kan het
toch niet onthouden welke wel en geen lijdend voorwerp verwachten. Is
daar een ezelsbruggetje voor?
INtransitief --> GIN lijdend voorwerp.
Ook zoiets voor 'overgankelijk/onovergankelijk'? Ik bedoel zonder
eerst de stappen 'overgang = transitie' --> 'ONovergang =
INtransitie' te hoeven maken?
Ik dacht in mijn onschuld altijd: de handeling gaat van onderwerp naar
lijdend voorwerp (over). Als er niks kan zijn waarnaar de handeling kan
(over)gaan dan is het werkwoord on-overgankelijk. Geen ezel, geen brug
nodig.

Frits
Bram van Reemst
2004-01-30 23:13:29 UTC
Permalink
Post by Frits Zandveld
Ik dacht in mijn onschuld altijd: de handeling gaat van onderwerp naar
lijdend voorwerp (over). Als er niks kan zijn waarnaar de handeling kan
(over)gaan dan is het werkwoord on-overgankelijk.
Dank je, nou snap ik de term pas.
--
Groeten,

Bram
Frits Zandveld
2004-01-29 16:07:30 UTC
Permalink
Post by Bram van Reemst
Post by Frits Zandveld
Post by Didier Leroi
Frits: sorry voor het romeins :-)
Verontschuldiging aanvaard.
Bij een volgende gelegenheid zou je "overgankelijk" resp.
"onovergankelijk"
Post by Bram van Reemst
Post by Frits Zandveld
kunnen schrijven.
Ik vind dat niet duidelijker dan transitief en intransitief, ik kan het
Is ook niet duidelijker, maar wel NL.
Post by Bram van Reemst
toch niet onthouden welke wel en geen lijdend voorwerp verwachten. Is
daar een ezelsbruggetje voor?
Zelfde vraag voor die rare buitenlandse kreten.

Frits
Didier Leroi
2004-01-29 19:12:00 UTC
Permalink
On Tue, 27 Jan 2004 22:43:23 +0100, "Frits Zandveld"
Post by Frits Zandveld
Post by Didier Leroi
Is het werkwoord aanspreken transitief of intransitief?
Spreek je iemand aan? Als het antwoord "ja" is, dan is aanspreken
transitief en zou "hun" gebruikt moeten worden. De moeilijkheid zit
hierin dat "aan" al bij het ww hoort.
Frits: sorry voor het romeins :-)
Verontschuldiging aanvaard.
Opgelucht!
Post by Frits Zandveld
Bij een volgende gelegenheid zou je "overgankelijk" resp. "onovergankelijk"
kunnen schrijven.
Ik wist wel dat er andere woorden voor waren maar ben te lui geweest
om in mijn FR/NL of hedendaagse vD woordenboeken te kijken!

Met vriendelijke groeten,
Didier
Pan Gerwazy
2004-01-28 18:32:12 UTC
Permalink
Post by Didier Leroi
On Tue, 27 Jan 2004 12:29:19 +0100, "Guido Reijnders"
Post by Guido Reijnders
"We willen de jongeren benaderen op een manier die hen/hun aanspreekt."
Hen of hun? Ik krijg bij deze constructie een sterk
meewerkendvoorwerpgevoel. Hen lijkt ook te kunnen, maar zit me niet lekker.
Is er een manier om de zin anders te formuleren zodat het duidelijk wordt?
"Een manier die 'aan ze' aanspreekt" ? Als eerste BPTG (*) zou ik
"hen" gebruiken, meewerkend voorwerp.
Ach, de regel is juist omgekeerd: "hun" als meewerkend voorwerp en
"hen" als lijdend voorwerp en na voorzetsels. De vraag is of het nog
een regel is. Als er überhaupt regels zijn. Als ... Meestal wordt hier
gewoon "ze" gezegd. (niet aan ze, dus)
Post by Didier Leroi
(*) Buitentaliger(s) Persoonlijke TaalGevoel.
Is het werkwoord aanspreken transitief of intransitief?
Spreek je iemand aan? Als het antwoord "ja" is, dan is aanspreken
transitief en zou "hun" gebruikt moeten worden. De moeilijkheid zit
hierin dat "aan" al bij het ww hoort.
En toch is het "hen" hoor. Volgens mij is "de jongeren worden door
deze benadering aangesproken" voor veel meer mensen goed Nederlands
dan "de jongeren worden een verhaal verteld".
Post by Didier Leroi
Frits: sorry voor het romeins :-)
Met vriendelijke groeten,
Didier
Welk Romeins? ( <---Sorry voor het Oost-Vlaams.)
--
Retreat. And think. Heaven.
--
Guido Reijnders
2004-01-29 14:22:05 UTC
Permalink
Post by Pan Gerwazy
En toch is het "hen" hoor. Volgens mij is "de jongeren worden door
deze benadering aangesproken" voor veel meer mensen goed Nederlands
dan "de jongeren worden een verhaal verteld".
Verhip ja, dat was het ezelsbruggetje. En het werkt hier inderdaad.
- Deze benadering spreekt hen aan.
- Zij worden door deze benadering aangesproken.
Bedankt.

Guido
Peter Elderson
2004-01-27 20:23:25 UTC
Permalink
Post by Guido Reijnders
"We willen de jongeren benaderen op een manier die hen/hun aanspreekt."
Hen of hun?
Ze.
Herman Elderson
2004-01-27 21:05:44 UTC
Permalink
Post by Guido Reijnders
"We willen de jongeren benaderen op een manier die hen/hun aanspreekt."
Hen of hun? Ik krijg bij deze constructie een sterk
meewerkendvoorwerpgevoel. Hen lijkt ook te kunnen, maar zit me niet
lekker. Is er een manier om de zin anders te formuleren zodat het
duidelijk wordt?
Hoeft niet. Hun is altijd goed.
--
Herman Elderson
Base
2004-01-28 14:24:11 UTC
Permalink
beste Guido,

Ik heb het geprobeerd a.h.v.:
op een manier waarmee we hen/hun kunnen bereiken.
Ik voel hier veel voor hen omdat hun kunnen taaltechnisch niet lijkt en ook
om de fonetici, al mag dat misschien geen criterium zijn.

Base
Pan Gerwazy
2004-01-28 18:55:28 UTC
Permalink
Post by Base
beste Guido,
op een manier waarmee we hen/hun kunnen bereiken.
Ik voel hier veel voor hen omdat hun kunnen taaltechnisch niet lijkt en ook
om de fonetici, al mag dat misschien geen criterium zijn.
Base
Is er een manier waarmee we dat hun kunnen zeggen.

Hun kunnen kan. Hun kunnen moet wellicht.
Ik heb enkel een probleem met "die manier waarmee".

Overigens vervang je "aanspreken" door "bereiken". Zoals enkelen hier
al gezegd hebben, is het ene werkwoord het andere niet.

Hoewel het een goede poging is om op zoek te gaan naar het
"gevoelsonderwerp" natuurlijk. WIE bereikt?
--
Retreat. And think. Heaven.
--
Reinier Post
2004-01-30 07:15:45 UTC
Permalink
Post by Base
beste Guido,
op een manier waarmee we hen/hun kunnen bereiken.
Ik voel hier veel voor hen omdat hun kunnen taaltechnisch niet lijkt en ook
om de fonetici, al mag dat misschien geen criterium zijn.
Ik zou "ze" schrijven.
--
Reinier
MTL
2004-01-29 14:47:38 UTC
Permalink
Post by Guido Reijnders
"Bram van Reemst"
Post by Bram van Reemst
Ik vind dat niet duidelijker dan transitief en intransitief, ik kan het
toch niet onthouden welke wel en geen lijdend voorwerp verwachten. Is
daar een ezelsbruggetje voor?
INtransitief --> GIN lijdend voorwerp.
In het Frans heb je dan weer de volgende onderverdeling:
"verbes transitifs directs" (met "objet direct" = lijdend onderwerp)
"verbes transitifs indirects" (met "objet indirect" = soms meewerkend, soms voorzetselbepaling).

MTL
Loading...