Post by Sietse VliegenPost by ***@wigPost by KlaartjePost by iMarkHet door jou overgeschreven tekstje vind ik maar lelijk Nederlands.
"Ostara, de godin van de vruchtbaarheid en lente zinde dit niet (...)".
"(...) en veranderde de kip in een haas."
In dat zinsdeel is Ostara ineens onderwerp. In het voorgaande was
"dit" onderwerp.
Post by iMarkDaar zou ik "Dat zinde Ostara, de godin van de vruchtbaarheid en de
lente, niet (...)" van gemaakt hebben.
En daarna zou dan kunnen volgen "(...) en ze veranderde de kip in een
haas."
Met een eigen onderwerp erin, dus.
Maar waarom is Ostaria niet het onderwerp?
Omdat "dat" het onderwerp is, en "Ostaria" meewerkend voorwerp.
Zoals in 'het lijkT me maar niks' versus 'ik vinD het maar niks'.
Oja, natuurlijk. Alleen sprak Ostaria in de verleden tijd en dan hoor
je dat niet:)
Post by Sietse VliegenPost by ***@wigVerander de zin in 'Ostaria vond het maar niks'
dan is Osteria toch ook het onderwerp?
Ja, dan wel. Maar daarvoor niet. Jij wordT geslagen door mij, en ik
slA jou. Betekent hetzelfde, maar jij bent in 1 onderwerp, en in 2
lijdend voorwerp.
Post by ***@wigSorry, ben er een beetje uit, dat ontleden.
Ja, duidelijk. Maar als je het weer oppikt, zal het een fluitje van
een cent blijken.
Ontleden heb ik altijd lastig gevonden. Op de lagere school niet veel
aan gedaan en op de middelbare te ingewikkeld gemaakt door een leraar
die zinnen maakte van enkele kantjes. Daarvan raakte ik van de leg, ook
buiten Paastijd.
Het mooie is dat het me in het Spaans /wel/ duidelijk is. Het werkwoord
'gustar' is vergelijkbaar met 'zinnen/bevallen/houden van'. 'Dat zint
mij niet' vertaal ik als 'no me gusta' of 'a mi no me gusta'. 'Gusta'
dus in de derde persoon enkelvoud waar je zou verwachten dat het
'gusto' eerste persoon e. zou moeten zijn. Logisch, want 'me' is
meewerkend voorwerp. Dat zie je ook aan dat 'a'.
Post by Sietse VliegenPost by ***@wigDe zin was volgens mij prima met een komma achter lente, zoals ook
Letterpletter zei.
Die komma staat er bij de gratie van de verduidelijking wie Ostara was
(of is, die is nooit heengegaan). In de Tante Betje speelt dat geen
rol. Je kunt het weglaten, als je publiek in Ostara is.
Ik ben weer bij. Dank voor de uitleg, ook Rein en Klaartje in een
moeite door.